— Его Высочество Великий Князь Рольанд Пепвой Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Анийских в 1968 годе очень громко приветствовал Александра Дубчека и «Пражскую Весну», когда угнетёный через советских нацистских захватчиков народы Словакии и Чехии сказалы «НЕТ!», а потом очень громко протестовал, когда фашистские войска преступной коммунистической организацйи называемой «Варшавский Договор», против Чехословакии сделалы коварную агрессию, огнём и мечом собираюсь к брутальной пацификацийи «дружеской» державы. Его Высочество Великий Князь Рольанд Пепвой очень громко агитировал против бандитам и тогда расклеял на территории целого г.Будапешта противосовецкие афиши, которые сотрудники коммунистического СС: преступой «Роботнической Гвардии» очень скоро сидрали из сцен домов и надлежащим образом благодарю еих «вежливости» преступная госбезорасноть этот дело неразведывалась. Но Его Высочество Великий Князь Рольанд Пепвой через совсем другой случай попал в еих щупальце! Во первом приливе злобы на нескоьких стофоринтных банкнотах, сжато и искренно выразил своё мнение об этом бандитизме и назвал членов этот преступной маффи по инени! Потому что од момента своего вернутя в Венгрию, Его Высочество «был на виде» бандитов — очень скоро Его Высочество арестовали! Конечно банитом (между которыми был тоже и некакий маёр Имре Рэтэ, отец сегодняйшего либерально-большевикского депутата Ивана Пэтэ) небыло скоро соершиться свое очерёдное свое преступство, циническо и коварственно подаждили, как Его Высочество отвести в госпиталь ждающую роды свою супругу, искающей своего первого ребёнка, принцессу Кристину! Бандиты в середине ночи, в отваливающих зловещие эхо подковываных сапогах, из пэпешами готовым к стрелянию, втаргнули там, где культурные и умные человеки никогда не делают никаких авантюр, а тем более преступтв! На глазах охгваченных беременных женщин, громко протестовающых близких, врачей и медсестр, Его Высочество госбандиты вытянули за волосы на улицу, подметаются нём коридоры и лестнице, а на улице аккуратно побили Его Высочество, выбияют ему несколько зубов, а потом Его Высочество завезтили до тюрмы госбезопастности на улице Дёршкочи в Буде, где потом втянули Его Высочество в очень храненую камеру! Доказом еих «черезвычайной скоростей» было, что потом через несколько дней и несмотрели на Его Высочество! Вещ пошла в суд, но и сейчас друзя, знакомые родителей Его Высочества и военные товарищи по оружю из из лет Второй Мировой Войны улажились, что на разрешеие вопроса назначено молодого, оппозиционного судцу, сейчас руководителя Районной Прокуратуры в г.Сегед, др.Миклёша Хорани, который построил симболический подвешиванный приговор, который позднее уничтожыл... Нет так давно и этот приговор в черезвычайной ревизии уничтожено. — Jego Wysokość wielki książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewicz z Bołozów Anijskich w 1968 roku głośno wiwatował na cześć Aleksandra Dubczeka i „Praskiej Wiosny“, kiedy uciśnione przez sowieckich nazistowskich najeźdźców narody Słowacki i Czeski również powiedziały „NIE!“, a potem głośno protestował, kiedy faszystowskie wojska przestępczej komunistycznej organizacji o nazwie „Układ Warszawski“ dokonały na Czechosłowację podstępną agresję, ogniem i mieczem zabierając się do brutalnej pacyfikacji „przyjacielskiego“ kraju. Jego Wysokość Wielki Książę Roland I agitował przeciwko bandytom i po całym Budapeszcie rozklejał wtedy antysowieckie plakaty, które funkcjonariusze bolszewickiego SS — przestępczej bandy o nazwie „Gwardia Robotnicza“ bardzo szybko pozdzierali ze ścian domów i właściwie dzięki ich „uprzejmości“ przestępcza bezpieka nie rozpracowała tej sprawy. Ale Jego Wysokość Wielki Książę Roland I jednak przez zupełny przypadek wpadł w ich macki! W pierwszym przypływie złości, na kilku banknotach stuforintowych, zwięźle i szczerze wyraził swoje zdanie o tym bandytyźmie, nazywając po imieniu agresję przestępczej mafii! Ponieważ od chwili powrotu na Węgry „był na oku“ bandytów — bardzo szybko aresztowali Jego Wysokość! Oczywiście bandyci (między którymi był również niejaki major Imre Pető, ojciec obecnego liberalbolszewickiego posła Ivana Pető) nie spieszyli się z kolejnym swoim przestępstwem, w cyniczny i perfidny sposób zaczekali, aż Jego Wysokość odprowadzi swoją małżonkę na poród do szpitala, oczekującą ich pierwszego dziecka, księżniczkę Krystynę! Bandyci w środku nocy, z odbiajjącym złowieszcze echo stukotem podkutych butów, z odbezpieczonymi pepeszami, wdarli się tam, gdzie kulturalni i uczciwi ludzie nie dokonują żadnych awantur, a tym bardziej grupowych przestępstw! Na oczach przerażonych kobiet ciężarnych, głośno protestujących bliskich, lekarzy i pielęgniarek, bandyci wywleki Jego Wysokość za włosy na ulicę, zamiatając nim korytarze i schody szpitalne, a na ulicy porządnie pobili, wybijając Jego Wysokości kilka zębów, a potem zawieźli Jego Wysokość do esbeckiego więzienia na ulicy Gyorskocsi utca w Budzie i wrzucili do pilnie strzeżonej celi! Dowodem ich „nadzwyczajnego pośpiechu“ było to, że przez kilka dni nawet nie zajrzeli do Jego Wysokości! Sprawa trafiła do sądu, ale i tym razem jak zawsze zmobilizowani opozycyjni Węgrzy — przyjaciele rodziców Jego Wysokości oraz ich towarzysze broni z okresu ruchu oporu w latach drugiej wojny światowej załatwili, że do rozpatrzenia tej sprawy wyznaczono młodego opozycyjnego sędziego, obecnie szefa Prokuratury Rejonowej w Segedynie, dr.Miklósa Horányiego, który sklecił symboliczny wyrok w zawieszeniu, który później skasował... Niedawno i ten wyrok w rewizji nadzwyczajnej anulowano. — Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewicz Pouosi Anieci nagyherceg 1968-ban hangosan éltette Alejsander Dubčeket és a „Prágai Tavasz“-t, amikor a náci szovjet megszállók által elnyomott népek hangosan „NEM!“-et ,mondtak, majd hangosan tiltakozott, amikor a „Varsói Szerződés“ nevű kommunista bűnszövetkezet fasiszta hadseregei alattomos agressziót követtek el Csehszlovákia ellen és tűzzel-vassal hozzáfogtak a „baráti“ ország brutális pacifikálásához. Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewicz Pouosi Anieci nagyherceg a banditák ellen agitált és Budapest-szerte szovjetellenes plakátokat ragasztott ki, amelyeket a „munkásőrség“ nevű bolsevista SS emberei gyorsan leszaggatták a házak falairól és tulajdonképpen e „szívességüknek“ köszönhetően, az állambizttonsági bűnszervezet nem dologozta fel ezt az ügyet. De Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewicz Pouosi Anieci nagyherceg teljesen véletlenül került a mancsaik közé. Első dühmegnyilvánulásaként, néhány százforintoson őszintén és röviden fejtette ki a véleményét erről a banditizmusról és a bűnös maffia agresszióját a nevén nevezte meg! Mivel Őfelsége Magyarországra történt hazatérésétől kezdve a banditák szeme előtt volt, Őfelségét nagyon gyorsan letartóztatták. Természetesen a banditák (akik között ott volt egy bizonyos Pető Imre őrnagy, a jelenlegi bolsevista-liberális országgyűlési képviselő, Pető Iván apja) nem siettek az újabb bűncselekményük elkövetésével, cinikus és aljas módon megvárták, míg Őfelsége elkíséri a korházba szülni a várandós feleségét, aki az első gyermekét, Krisztina hercegnőt várta! A banditák az éjszaka kellős közepén, a vészjóslóan dübörgő szögestalpú bakancsokban, kibiztosított géppisztolyokkal, oda törtek be, ahol kulturált és becsületes emberek nem csinálnak semmiféle botrányt, annál inkább nem jönnek csoportos bűncselekményt elkövetni! A megrémült terhesanyák szeme láttára, a hozzátartozók, orvosok és nővérek tiltakozása ellenére, Őfelségét a hajánál fogva ráncigálták ki az utcára, miközben felsöpörték vele a körházi folyosókat és lépcsőket, az utcán pedig agyba-főbe verték és kiverték Őfelsége több fogát, majd a Gyorskocsi utcai ávéhás fogházba vitték Budára és egy szigorúan őrzött zárkába hajították! A „fene nagy sietségük“ legjobb bizonyítéka az volt, hogy utána néhány napig ragyás pofázmányaikat oda sem dugták Őfelségéhez! Az ügy végül bíróság elé került, de mint mindig, most is mozgósítva lettek Őfelsége szüleinek ellenzéki magyar barátai és egykori harcostársai a második világháborús ellenállás idejéből, akik elintézték, hogy az ügy elbírálására egy fiatal ellenzéki bíró került kijelölésre, jelenleg a szegedi fellebbviteli ügyészség vezetője, dr. Horányi Miklós, aki egy szimbolikus, felfüggesztett ítéletet hozott, amelyet később el is törölte... Nemrég rendkívüli eljárásban, ezt az ítéletet teljesen megsemmisítették.
—








— Его Высочество Великий Князь Рольанд Пепвой Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Анийских в январе 1991 годa очень громко приветствовал Литву и литевских геройов, которые под зданиём Литевского Телевидения в г.Вильнюс боевали против фашистским войскам советских захватчиков, когда угнетёный через советских нацистских захватчиков народ Литвы сказалы «НЕТ!». Потом Его Высочество Великий Князь Рольанд Пепвой сделал в сотних эгземплярах этот плакат, который поддержалы многие венгерские демократические партие и организацие. Его Высочество Великий Князь Рольанд Пепвой очень этые плакаты розклеил на очень многих сценах разных домов, тоже и посольства преступного СССР. — Jego Wysokość Wielki książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewicz z Bołozów Anijskich w styczniu 1991 roku głośno wiwatował na cześć Litwy i litewskich bohaterów, którzy pod budynkiem Telewizji Litewskiej w Wilnie, walczyli przeciwko faszystowskim sowieckim najeźdźcom, kiedy uciśnione przez sowieckich nazistowskich najeźdźców narody Przybałtyku również powiedziały „NIE!“! Potem przy poparciu wielu węgierskich demokratycznych partii i organizacji, Jego Wysokość Wielki Książę Roland wykonał powyższy plakat, który powielił w kilkuset egzemplarzach. Plakaty te Jego Wysokość w nocy porozklejał na bardzo wielu ścianach budapeszteńskich domów, w tym również ambasady przestępczego Związku Sowieckiego. — Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewicz Pouosi Anieci nagyherceg 1991 januárjában hangosan éltette Litvániát és a litván hősöket, akik a Litven Televízió vilnai épülete előtt harcoltak a szovjet megszállók ellen, amikor Baltikum a szovjet náci megszállók által elnyomot népei „NEM“-et mondtak! Aztán Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewicz Pouosi Anieci nagyherceg elkészítette a fenti palkátot, amelyet többszáz példányban sokszorosította. Ezeket a plakátokat Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewicz Pouosi Anieci nagyherceg éjszaka szétragasztotta Budapest számos épületének falán, köztük a bűnöző Szovjetunió nagykövetségének falán. —


— Тюрма на улице Дёршкочи в Буде преступной коммунистической госбезпастности МВД, ранше тюрма гитлеровского Гестапо. Его Велиество Великого Князя Рольанда Пепвого Багратуни Антонян-Антониэвича из Погосов Анийских преступники очень часто привели здесь и мучили. — Więzienie przestępczej komunistycznej służby bezpieczeństwa węgierskiego MSW przy ulicy Gyorskocsi w Budzie, wcześniej więzienie hitlerowskiego Gestapo. Przestępcy bardzo często przyprowadzili tu Jego Wysokość Wielkiego księcia Rolanda I Bagratuni Antonian-Antoniewicza z Bołozów Anijskich i męcyzli jego. — A magyar kommunista BM állambiztonsági szolgálat nevű bűnszövetkezet budai, Gyorskocsi utcai börtöne. Orábabn a hitlerista Gestapó börtöne. A bűnözők nagyon gyakran ide hurcolták Őfelsége I.Roland Bagratuni Antonjan-Antoniewicz de Bołoz Anieci nagyherveget és kínozták itt. —


— Wspaniała węgierska spikerka telewizyjna Gabriella Lőrincz, która również bardzo wiele pomagała Jego Wysokości Wielkiemu Księciu Rolandowi I Bagratuni Antonian-Antoniewichowi z Bołozów Anijskich — Csodálatos magyar tévébemondónő, Lőrincz Gabriella, aki szintén nagyon sokat segített Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewich Pouosi Anieci nagyhercegnek — Вкyстная венгерская телевизионная диктор, Габриэльльа Льэринц которая тоже очень много помагала Его Величеству Великому князю Рольанду Пепвому Багратуни Антонян-Антониэвичу из Погосов Анийских —


— Jeden z przyjacielskich listów od wspaniałej węgierskiej spikerki telewizyjnej Gabrielli Lőrincz, do Jego Wysokości Wielkiego Księcia Rolanda I Bagratuni Antonian-Antoniewicha z Bołozów Anijskich — Egyik baráti levél a csodálatos magyar tévébemondónőtől, Lőrincz Gabriellától Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewich Pouosi Anieci nagyherceghez — Одно из дружественных письм од вкyстнoй венгерскoй телевизионнoй диктор, Габриэльльи Льэринц дo Его Величествa Великогo князя Рольандa Пепвогo Багратуни Антонян-Антониэвичa из Погосов Анийских —


— Wspaniała węgierska reporterka telewizyjna Judit Csurgay, która również bardzo wiele pomagała Jego Wysokości Wielkiemu Księciu Rolandowi I Bagratuni Antonian-Antoniewichu z Bołozów Anijskich — Csodálatos magyar tévériporternő, Csurgay Judit, aki szintén nagyon sokat segített Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewich Pouosi Anieci nagyhercegnek — Вкyстная венгерская телевизионная репортеркa, Юдит Чургаи, которая тоже очень много помагала Его Величеству Великому князю Рольанду Пепвому Багратуни Антонян-Антониэвичу из Погосов Анийских —


— Jeden z przyjacielskich listów od wspaniałej węgierskiej reporterki telewizyjnej Judit Csurgay, do Jego Wysokości Wielkiego Księcia Rolanda I Bagratuni Antonian-Antoniewicha z Bołozów Anijskich — Egyik baráti levél a csodálatos magyar tévériporternőtől, Csurgay Judittól Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewich Pouosi Anieci nagyherceghez — Одно из дружественных письм од вкyстнoй венгерскoй телевизионнoй репортерки, Юдит Чургаи дo Его Величествa Великогo князя Рольандa Пепвогo Багратуни Антонян-Антониэвичa из Погосов Анийских —


— The General Manager of the Budapest’s Filmstudios Mafilm, Ottó Föld — Dyrektor Generalny budapeszteńskiej Wytwórni Filmowej MAFILM, Ottó Föld — A MAFILM budapesti filmgyár vezérigazgatója, Föld Ottó — Гендиректор будапештской киносудии МАФИЛЬМ, Отто Фэльд —




— His Majesty’s Great Prince’s Roland 1th Bagratuni Anthonyan-Antoniewich’s of Pouosi Anieci letter to the General Manager of the Budapest’s Filmstudios Mafilm, Ottó Föld & hearty aid for the very eminents hungarian filmworkers (above) & similar letter to the Cultural Deputy Minister Prof.Dr.Dezső Tóth (lower) — Письмо Его Величества Великого Князя Рольанда Первого Багратуни Антонян-Антониэвича из Погосов Анийских до гендиректорa будапештской киносудии МАФИЛЬМ, Отто Фэльдa и сердечные присоединения самых крупных деятелей венгерского фильма (в верхе) и другое подобное письмо к заминистру академикy Проф.Др.Дэже Тот (в низу) — List Jego Wysokości Wielkiego Księcia Rolanda I Bagratuni Antonian-Antoniewicha z Bołozów Anijskich do dyrektora generalnego budapeszteńskiej Wytwórni Filmowej MAFILM, Ottó Földa, wraz z serdecznym poparciem całej śmietanki węgierskich filmowców (powyżej) i podobne pismo do wiceministra kultury (poniżej) — Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewich levele a MAFILM budapesti filmgyár vezérigazgatójához, Föld Ottóhoz és a magyar filmművészet színe-javának támogató sorai (fent) és hasonló levél Prof.Dr.Tóth Dezső kultúrális miniszterhelyetteshez (lent) —









— Jego Wysokość Wielki Książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewicz z Bołozów Anijskich przez długie-długie lata był bardzo zapalonym propagatorem i upowszechniaczem kultury polskiej na Węgrzech i węgierskiej w Polsce. W gazetach i czasopismach obu krajów opublikował kilkaset obszernych artykułów z dziedziny kultury drugiego kraju, wywiady z literatami, reżyserami teatralnymi i filmowymi, aktorami, muzykami itd drugiego kraju, pisał krytyki i relacje z powstających dzieł. Na Węgry, do węgierskiego filmu sprowadził ponad 400 najróżniejszych polskich aktorów i aktorek, dobijał współprodukcje filmowe i teatralne występy gościnne, walczył o wydanie książek. Oczywiście za ten wysiłek ani bolszewickie władze resortowe PRL ani WRL (ale i później, po upadku komuny nic nie zmieniło się!) Jego Wysokości nie powiedziały nawet tyle: „dziękujemy!“, chociaż nawet najbardziej miernych dyplomatów odznaczano wówczas (dosłownie!) za nic. Co więcej: odznaczano ich nawet za notoryczne psucie obustronnych stosunków, bo na placówkę wysyłano debilów nie znających nawet języka kraju przyjmującego ich, ale za to „zaufanych towarzyszy“ — członków przestępczej partii lub agentów gangsterskiej bezpieki. I ci debile byli strasznie niezadowoleni z działalności Jego Wysokości, bo z powodzeniem zadarmo rozwiązywał za nich bardzo ważne zadania! Przy pomocy przestępczej bolszewickiej bezpieki uczynili wszystko, ażeby Jego Wysokość zdyskwalifikować, zniesławić, a nawet zamordować. Bo „opozycyjny wróg klasowy“ — urodzony antykomunista nie może zdobywać żadnych zasług! Tylko reżyserzy i aktorzy byli tymi, którzy byli nieskończenie wdzięczni i nawet rękę włożyliby do ognia za Jego Wysokość… W budapeszteńskiej wytwórni filmowej MAFILM, najlepsi reżyserzy dosłownie stali w kolejce, ażeby Jego Wysokość został ich asystentem przy realizacji kolejnego filmu, czy załatwił w Polsce współprodukcję, albo sprowadził z Polski aktorów do ich filmu. Tymczasem przestępcza bezpieka wspólnie z nielepszą partią, uczyniła wszystko, ażeby Jego Wysokość zdyskwalifikować, wyrzucić z prasy i filmu, zdegradować do roli żebraka, codziennie szukającego chleb po kubłach na śmiecie. Ale czołówka węgierskiego świata kulturalnego zawsze obroniła Jego Wysokość i starała się tak i tam pomóc, jak i gdzie to tylko było możliwe. Stale podpisywali kilkustronicowe petycje w Jego interesie, dzwonili, interweniowali. Przeważnie z małym skutkiem. Kiedy Jego Wysokość nie chciano oficjalnie mianować asystentem — reklamowali, a kiedy na podstawie sfingowanych powodów wyrzucono Jego z MAFILM-u — załatwili Jemu pracę redaktora-reżysera w Telewizji Węgierskiej! Ale Ambasada PRL zawsze podjudzała nie tylko węgierską bezpiekę i szefów resortu (dzięki czemu początkowo przychylny członek Węgierskiej Akademii Nauk, wiceminister kultury Prof.dr.Dezső Tóth wkrótce odwrócił się od Jego Wysokości), ale także MSZ PRL i SB, spisując o Jego Wysokości kilometry bzdurnych, skretyniałych, kłamliwych raportów, które niedawno dzięki powołanej w tym celu instytucji „Urząd Historyczny“, odnaleziono w archiwum przestępczej węgierskiej bezpieki. Oczywiście po upadku komuny sytuacja absolutnie nic nie zmieniła się, Ambasada RP w Budapeszcie dosłownie gwiżdże na losy Jego Wysokości, nawet nie odpowiadając na e-mailowe zapytanie w sprawie przedłużenia ważności polskiego paszportu. A przecież jej ustawowym obowiązkiem jest udzielanie pomocy swoim obywatelom będącym zagranicą! W ten sposób również Polski ZUS niczym sknera żałuje nawet od Jego Wysokości należnego Jemu zaopatrzenia emerytalnego za dziesiątki lat wybitnej pracy w prasie Polsce i zdobycia olbrzymich zasług w działalności na rzecz kultury polskiej! Na Zachodze nazywają to cyniczną bezczelnością do sześcianu! (Oczywiście władze węgierskie i wewnątrz tego węgierska ubezpieczalnia emerytalna wcale nie są lepsze!) — Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewicz de Pouos Anieci nagyherceg hosszú évekig nagy propagátora és terjesztője volt a lengyel kultúrának Magyarországon és a magyar kultúrának Lengyelországban. A két ország újságjaiban és folyórataiban, Őfelsége többszáz terjedelmes cikket tett közzé a másik ország kulturális kérdéseiről, interjúkat írókkal, színházi- és filmrendezőkkel, színművészekkel, zeneművészekkel stb, kritikákat és beszámolókat a készülő alkotásokról. Magyarországra, a magyar filmbe mintegy 400 különféle lengyel színészt és színésznőt hozatott, film és színházi koprodukciókat, színházak vendégszereplését hozta tető alá, könyvek megjelentetését szorgalmazta. Természetesen mindezért a fáradtságért sem a Lengyel Népköztársaság sem a Magyar Népköztársaság bolsevista szakhatoságai (de e téren még később, a „rendszerváltás“ után sem történt semmi!) Őfelségének még annyit sem mondták: „köszönjük!“, bár akkoriban még a legsilányabb diplomatákat is (szó szerint!) a semmiért tüntették ki. Mi több: még azért is kaptak kitüntetést, hogy rendszeresen rombolták a két ország közötti kapcsolatokat, mert a külképviseletekre többnyire nyelveket nem ismerő kreténeket küldtek ki, akik még a befogadó ország nyelvét sem tudták, ellenben „megbízható elvtársak“ — a pártmaffia tagjai, vagy az állambiztonsági bűnszövetkezet ügynökei voltak. És ezek a kretének roppant elégedetlenek voltak Őfelsége tevékenységével, mert sikeresen helyettük és ingyen oldotta meg a fontos feladatokat! A bolsevista állambiztonsági bűnözők segítségével mindent elkövettek, hogy Őfelségét kiüssék a nyeregből, befeketítsék, lejárassák, sőt: megöljék. Mert a született kommunistagyűlölő — „az ellenzéki osztályellenség“ nem szerezhet semmiféle érdemeket! Csak a rendezők és a színészek voltak azok, akik végtelenül hálásak voltak és még a kezüket is tűzbe tették volna Őfelségéért... A budapesti MAFILM filmgyártó válallatnál, a legjobb filmrendezők szószerint sorban álltak, hogy Őfelsége az általuk rendezett soron következő filmprodukcióban legyen az asszisztensük, vagy intézzen el egy koprodukciót a lengyelekkel, illetve hozzon lengyel színművészeket a filmjükbe. Eközben az állambiztonsági bűnszövetkezet banditái közösen a csöppet sem jobb párttal, mindent elkövettek, hogy Őfelségét lejárassák, lefokozzák, befeketítsék, a sajtóból és a filmtől kirúgassák, egy koldus szerepére kárhoztassák, aki naponta a szemetes kukákból halássza ki a mindennapi kenyerét. De a magyar kultúrális élet élmezőnye Őfelségét mindig megvédte és igyekezett segíteni neki ott és akkor, ahol és amikor csak lehetett. Állandóan aláírtak az érdekében különféle többoldalas beadványokat, telefonáltak, közbeléptek. Többnyire csak kis eredménynel. Amikor Őfelségét nem akarták hivatalosan kinevezni rendezőasszisztensnek — reklamáltak, és amikor légből kapott okokból kirúgták a MAFILM-től — elintézték Őfelségének azt, hogy szerkesztő-rendezői munkát kapjon a Magyar Televíziónál! De a Lengyel Népköztársaság Nagykövetsége állandóan felhúzta nemcsak a magyar ávéhásokat és a szaktárca vezetőit (aminek következtében az Őfelségéhez eleinte igen szívészes dr.Tóth Dezső akadémikus, kulturális miniszterhelyettes rövidesen elfordult Őfelségétől), de a lengyel külügyminisztériumot és az ávéhásokat is, hosszu kilométeres hazug, kretén, igaztalan jelentéseket kapartak össze róla, amelyek utóbb előkerültek az állambiztonsági bűnbanda iratait őrző Történeti Hivatalból. Természetesen a pártállam összeomlása után sem változott semmi, a Lengyel Köztársaság budapesti nagykövetsége szószerint fütyül Őfelségére és még az útlevele meghosszabbítása érdekében intézett, tájékoztatást kérő e-mailjára sem válaszol. Pedig törvényes kötelessége segítséget nyújtani a külföldön tartózkodó állampolgárainak! Így a lengyel nyugdíjfolyósító is még az Őfelségének több évtizedes lengyelországi státuszos sajtómunkája és a lengyel kultúra javára végzett óriási, szinte felbecsülhetetlen munkájáért kijáró nyugellátást is smucig módon sajnálja folyósítani. Nyugaton ezt úgy hívják: cinikus pofátlanság a köbön (persze a magyar hatóságok, és ezen belül a nyugdíjbiztosító sem különb)! — Его Величество великий князь Рольанд Первый Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Анийских через мнoгие года был очень горячим пропагатором и популяризатором польской культуры в Венгрии и венгерской в Польше. В газетах и журналах обеих государств напечатовал несколько сотен обширных статей об культуре другого государства, писал критики, донесения об возникнующых произведениях. На Венгрию, до венгерского фильма, привестил более чем 400 польских актёров и актрисс, допечатывал фильмовые сотрудничества, гастрольные театральные выступления. Конечно за этот усилие большевикские культурные власти Польской Народной Республики и Венгерской Народной Республики не сказалы Его Высочеству хотя бы: «спасиба!» (но после падения дикатуры преступников из госбезопастности и компартии, тоже ничто неизменилось),а всё же даже большенство очень умерённых дипломатов тогда награждано орденами за (буквально!) ничто. Чем более: награждано еих орденами за неисправимые уничтажание взаимых отношений, ибо на дипломатическое представительство делегировано дебилей незнающых тоже и языка принимающего государства, но они были «очень хорошыми товарищами» — членми преступной компартии или бандитской госбезопастности. И этот дебиля были очень недовольными из деятельности Его Высочества, потму что из успехом и бесплатно вместе еих развязал очень важные задачы! При помощи преступной большевикской госбезопастности, сделали всё, чтобы Его Величество дисквалифицировать, опорочить, а даже и убить. Потому что «оппозиционный классовый враг» — прирождённый противокоммунист не может приобретать никаких заслуг! Только режисёры и актёры были этыми, которые были безгранично благодарными и хотя и свое руки затратилибы в огонь за Его Величеством... В Будапештской Киноcтуидии МАФИЛЬМ, самые кpупные режисёры-постановщики буквально стояли в очередях, чтобы Его Величество остался еих ассистеном во реализовании следующего фильма, или чтобы в Польше Его Величество устроил для еих фильма совметстную реализацию, или свестися из Польшы актёров до еих фильма. Одновременно преступная госбезопасность в месте из совсем нелудшой компартёй, сделала всё, чтобы Его Величество дыскредитировать, вытянуть из прессы и фильма, разжаловать до роли нищиего, который ежедневно искает хлеба в мусёрных урнах. Однако авангард венгерского культурного мира всегда спасил Его Величество, тогда и так помагала Его Высочествy, как и где это было возможно. Постоянно подписывали Его Высочествy многостраницные петицые для его поддержки, телефонировали, интервенировали. Всегда из небольшом следствием. Когда Его Величество нехотели официально назначить ассистентом режиссера — реклямировали, а когда через симулированные поводы Его Величество выбросили из МАФИЛЬМ — построили Его Высочествy должность редактора-режиссера в Венгерском Гостелевидению! Однако Посольcтво Польской Народной Республики всегда науськивало нет только венгескую госбезопастность и руководителей минкультyры (в результате чего первом доброжелательный замминистр академик Проф.Др.Дэже Тот скоро отвернулся от Его Высочества), однако тоже и в МИД и в КГБ Польской Народной Республики, переписуют об Его Высочестве килёметры вздорных, сумасшедшых, ложных рапортов, которые нeт так давно (слава построённому для этых целёв „Исторического Управления“), нашли в архиве преступной венгерской госбезопастности. Однако после падения преступной комдиктатуры, сытуация ничто неизменилась, будапештское Посольство Республики Польша дословно плевает на судьбу Его Высочества, тоже и неотвечает на e-mail-ный вопрос в деле предолжения важности польского пасспорта. Ведь законным ee долгом, ест предоставляние помощи своим зарубежным гражданом! Польское оставное управление ЗУС тоже и жалеет од Его Высочеств пенсию, принадлежащую за многолетниую работу в прессе в Польше и завоевания крупных заслуг для польской культуры! На Западе это зовют цыничное нахальство в кубе! (Но венгерские власти а во внутри этого Дирекция страхованиа пенсионеров Ньугдийбизтошито вовсе нелудшые!) —






— Ambasada PRL w sposób amoralny i umysłowo chory, zawsze podjudzała przeciwko Jego Wysokości Wielkiego Księcia Rolanda I Bagratuni Antonian-Antoniewicha z Bołozów Anijskich nie tylko węgierską bezpiekę i szefów różnych węgierskich resortów, ale także MSZ PRL i SB, spisując o Jego Wysokości kilometry bzdurnych, skretyniałych, kłamliwych raportów, które niedawno dzięki powołanej w tym celu instytucji „Urząd Historyczny“, odnaleziono w archiwum przestępczej węgierskiej bezpieki (powyżej kilka z tych skretyniałych esbecko-ambasadskich oszczerstw). Oczywiście po upadku komuny sytuacja absolutnie nic nie zmieniła się, Ambasada RP w Budapeszcie dosłownie gwiżdże na losy Jego Wysokości, nawet nie odpowiadając na e-mailowe zapytanie w sprawie przedłużenia ważności polskiego paszportu. A przecież jej ustawowym obowiązkiem jest udzielanie pomocy swoim obywatelom będącym zagranicą! W ten sposób również Polski ZUS niczym sknera żałuje nawet od Jego Wysokości należnego Jemu zaopatrzenia emerytalnego za dziesiątki lat wybitnej pracy w prasie Polsce i zdobycia olbrzymich zasług w działalności na rzecz kultury polskiej! Na Zachodze nazywają to cyniczną bezczelnością do sześcianu! (Oczywiście władze węgierskie i wewnątrz tego węgierska ubezpieczalnia emerytalna wcale nie są lepsze!) — A Lengyel Népköztársaság budapesti nagykövetsége gerinctelen, elmebeteg módon, állandóan felhúzta nemcsak a magyar ávéhásokat és a szaktárcák vezetőit, de a lengyel külügyminisztériumot és ávéhásokat is, hosszu kilométeres hazug, kretén, igaztalan jelentéseket kapartak össze róla i küldözgették őket Varsóba (néhány e elmebeteg hazug iromány közül), amelyek utóbb előkerültek az állambiztonsági bűnbanda iratait őrző Történeti Hivatalból. Természetesen a pártállam összeomlása után sem változott semmi, a Lengyel Köztársaság budapesti nagykövetsége szószerint fütyül Őfelségére és még az útlevele meghosszabbítása érdekében intézett, tájékoztatást kérő e-mailjára sem válaszol. Pedig törvényes kötelessége segítséget nyújtani a külföldön tartózkodó állampolgárainak! Így a lengyel nyugdíjfolyósító is még az Őfelségének több évtizedes lengyelországi státuszos sajtómunkája és a lengyel kultúra javára végzett óriási, szinte felbecsülhetetlen munkájáért kijáró nyugellátást is smucig módon sajnálja folyósítani. Nyugaton ezt úgy hívják: cinikus pofátlanság a köbön (persze a magyar hatóságok, és ezen belül a nyugdíjbiztosító sem különb)! — Посольcтво Польской Народной Республики всегда неэтическо и сумашедшиё науськивало нет только венгескую госбезопастность и руководителей минкультyры против Его Величеству Великому князю Рольанду Первому Багратуни Антонян-Антониэвичу из Погосов Аийскх, однако тоже и в МИД и в КГБ Польской Народной Республики, неэтическо переписуют об Его Высочестве килёметры вздорных, сумасшедшых, ложных рапортов (выше несколько из этых документов), которые нeт так давно (слава построённому для этых целёв „Исторического Управления“), нашли в архиве преступной венгерской госбезопастности. Однако после падения преступной комдиктатуры, сытуация ничто неизменилась, будапештское Посольство Республики Польша дословно плевает на судьбу Его Высочества, тоже и неотвечает на e-mail-ный вопрос в деле предолжения важности польского пасспорта. Ведь законным ee долгом, ест предоставляние помощи своим зарубежным гражданом! Польское оставное управление ЗУС тоже и жалеет од Его Высочеств пенсию, принадлежащую за многолетниую работу в прессе в Польше и завоевания крупных заслуг для польской культуры! На Западе это зовют цыничное нахальство в кубе! (Но венгерские власти а во внутри этого Дирекция страхованиа пенсионеров Ньугдийбизтошито вовсе нелудшые!) —


































— Esbeckich przestępców ze Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (wcześniej SDP), a także Związku Dziennikarzy Węgierskich (MÚOSZ) oraz z Ambasady PRL w Budapeszcie wcale nie interesowało, że Jego Wysokość Wielki Książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewich z Bołozów Anijskich od wielu-wielu lat etatowo działa jako dziennikarz zarówno na rzecz prasy polskiej jak i węgierskiej, w prasie obu krajów opublikował wieleset obszernych artykułów z dziedziny kultury i historii drugiego kraju i tysiącletnich stosunków polsko-węgierskich, czyli w pełni i bezdyskusyjnie odpowiada wszelkim kryteriom przyjęcia na członka zwyczajnego organizacji dziennikarskiej, tym bardziej, że ojciec Jego Wysokości był uznanym i odznaczonym dziennikarzem (Zasłużonym Dziennikarzem, Zasłużonym Działaczem Kultury) — otwarcie i cynicznie kłamiąc, powołując się na fikcyjne powody, a w rzeczywistości z powodu antykomunistycznej działalności opozycyjnej, Jego Wysokość mimo wielokrotnych podań, popartych przez czołowych dziennikarzy i literatów obukrajów, nie został przyjęty na członka ani SD PRL (a wcześniej SDP) ani MÚOSZ! W międzyczasie esbeccy oszuści z Ambasady PRL w Budapeszcie (jak na przykład niejaki Jerzy Barnert i niejaki Bogumił Dąbrowski [stopień i funkcja w SB, a wcześniej w UB nieznana]) bez mrugnięcia i jakichkolwiek skrupułów, cynicznie kłamali, kłamali i kłamali, podle wrabiając Jego Wysokość i mieszając groch z kapustą, sezon z fazonem, Szwecję ze Szwajcarią, Austrię z Australią, kalafiory z kaloryferami i tym samym podkreślając swoje własne bezdenne kretyństwo, brak inteligencji i swoją własną bezgraniczną prymitywność. — A lengyel újságírószövetség (SDP, később SD PRL), valamint a magyar újságírószövetség (MÚOSZ) és a Lengyel Népköztárasság Budapesti nagykövetségének ávéhás bűnözőit egy csöppet sem érdekelte, hogy Őfelsége I Roland Bagratuni Antonain-Antoniewich de Pouos Anieci nagyherceg hosszú-hosszú évek óta, mind a lengyel mind pedig a magyar sajtó státuszos újságírója, mindkét ország sajtójában többszáz terjedelmes cikket tett közzé a másik ország történelméről, kultúrájáról és az ezeréves magyar-lengyel kapcsolatokról, tehát teljes mértékben és vitán felül megfelelel valamennyi, a rendes tagfelvételhez szükséges feltételnek, annál inkább, mert Őfelsége édesapja elismert és kitüntetett újságíró (Érdemes Újságíró, a Kultúra Érdemes Dolgozója) volt — nyiltan és cinikusan hazudva, fiktív okokra hivatkozva, valójában pedig a kommunistaellenes ellenzéki tevékenysége miatt, Őfelségét többszöri, mindkét ország legnevesebb írói és újságírói által támogatott kérelme ellenére, nem vették fel tagnak sem a lengyel SD PRL (korábban SDP), sem a magyar MÚOSZ sorába! Időközben a budapesti lengyel nagykövetség ávéhás ügynökei (mint például egy bizonyos Jerzy Barnert vagy egy bizonyos Bogumił Dąbrowski [a rendfokozatuk és a beosztásuk az ávéhánál ismeretlen]) szemrebbenés és bármiféle gátlás nélkül, cinikusan hazudtak, hazudtak és hazudtak, Őfelségét aljas módon lejáratták, miközben összekeverték a szezont a fazonnal, a káposztást a káposztával, Svédországot Svájcal, Ausztráliát Ausztriával, a hullatestet a fűtőtestel és ezzel a saját kreténségüket, intelligencia-hiányukat és határatlan primitívségüket húzták alá. — Преступников из госбезопастности работающых в Союзе Журналистов ПНР (а ранше Союза Польских Журналистов), как и Союза Внгерских Журналистов и посольства ПНР в г.Будапешт совсем неинтересировалось, что Его Величествo Великкий князь Рольанд Первый Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Аийскх од многих-многих лет на штате paботает журналистом в пользу польской и венгерской прессы и в прессе обеих держав напечатовал сотни крупных статей об культуре и об истории другой державы, как и об тысячилетной польско-венгерской дружбе, иначе в полни отвечает всём критериям нужным для принятя в состав звычайных членов союзов журналистов, тем более, что отец Его Величествa был крупным и награждёным журналистом (Заслужённым Журналистом, Заслужённым Культурном Дятелём) — открыто и циническо врётсa, ссылаться на фиктивные поводы, но действительно по причине оппозиционой, противокоммунистической деятельности, Его Величествo хотя многократно ходатайствовал, а просьбы Его Величествa поддержывало очень много крупных журналистов и писателей обоих держав, Его Величествo непринято на члена этых журналитических организацей! В это время госбезопастные oбманщики из посольства ПНР (как например некоторй Ежы Барнэрт и некоторй Богумил Домбровски [незнакомый еих степень и должность в госбезопастности]) без никаких щепетильностей лгали, лгали и лгали, очень низко дискредитировали Его Величествo, мешают сезон из фазоном, Австию из Австралёй, Швецию из Швайцариой, черз это они подчеркнували свою глупость, нехватание ума и интелигнцйи, cвою безграничною примитивность. —



— Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda I Bagratuni Antonian-Antoniewicza z Bołozów Anijskich nie przyjęto nawet w poczet członków ZAiKS-u (Fészek Művészklub), chociaż podanie jego popierali nie tylko najlepsi pisarze, plastycy, muzycy, aktorzy i reżyserzy węgierscy, ale także prezes ZAiKS-u, wielokrotnie nagrodzony artysta-plastyk Zsigmond Kisfaludi-Stróbl — Őfelségét I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewicz Pouosi Anieci nagyherceget a Fészek Művészklub tagjai sorsorába sem vették fel, pedig kérelmét nemcsak a legjobb írók, zenészek, képzőművészek, színművészek és rendezők támogatták, hanem a klub elnöke is, a többszörösen kitüntetett Kisfaludi-Stróbl Zsigmond képzőművész. — Его Величество Великого Князя Рольанда Первого Багратуни Анонян-Антониэвича из Погосов Анийских не принято тожe на члена клюба художников, писателея, актёров Фэсек Клюб (Fészek Klub), хотя его просьбу поддержали нeт тoлько многиe художники, писателея, актёры, a тоже и председатель клюба, многократно награжден художник Жигмонд Кишфальуди Штробль. —


— W Polsce jesienią 1956 roku w organizacji Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Węgierskiej z Poznania, we wielu miastach na ulicy zbierano lekarstwa dla węgierskich bohaterów-rewolucjonistów. — Lengyelországban 1956 őszén, a poznańi Lengyel-Magyar Baráti Tárasság szervezésében, számos városban az utcán gyűjtöttek gyógyszereket a magyar hős forradalmároknak. — В Польше осенёй 1956 года в организацйи Общества Польско-Венгерской Дружбы из города Познaнь, в многих городах на улицах сoбиались медикаменты для венгерских геровёв-революцинистов. —


























— Jego Wysokość Wielki Książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewicz z Bołozów Anijskich przez długie-długie lata był nie tylko wielkim i bardzo zapalonym propagatorem i upowszechniaczem kultury polskiej na Węgrzech i węgierskiej w Polsce, ale także przyjaźni polsko-węgierskiej. Nic dziwnego: Jego Wysokość w tym duchu wychowali rodzice — założyciele pierwszego w Polsce Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Węgierskiej w Poznaniu. Towarzystwo to powstało bezpośrednio po wybuchu na Węgrzech chwalebnej Rewolucji 1956 roku i dojścia w Polsce do władzy Władysława Gomułki, który wprowadzając szereg reform politycznych, umożliwił oddolne zakładanie organizacji społecznych. Poznańskie Towarzystwo Przyjaźni Polsko–Węgierskiej powstało na bazie ofiarnej pomocy bohaterskim węgierskim rewolucjonistom: Jego Wysokość Wielki Książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewicz z Bołozów Anijskich wraz ze swoimi rodzicami i ich znajomymi i przyjaciółmi, dawali swoją krew węgierskim rewolucjonistom i organizowali krwiodawstwo, uliczne zbieranie lekarstw, pieniędzy, odzieży i żywności, które to dary bardzo szybko trafiły na Węgry dzięki tym zapalonym kurierom i sprawdzonym szlakom kurierskim, które w czasie drugiej wojny światowej łączyły centra polskiego antystalinowskiego i antyhitlerowskiego ruchu oporu w Polsce i na Węgrzech. Mimo formalnego istnienia na Węgrzech ustawy o organizacjach społecznych, terror przestępczej bezpieki i bandyckiej partii darmozjadów „WSPR“ nie przewidywał oddolnego zakładania żadnych organizacji, a tym bardziej w relacji polsko-węgierskiej. Polski duch rewolucyjny budził bojaźń w szeregach węgierskich kolaborantów sowieckiego bolszewikofaszyzmu. Zresztą istnieć mogła tylko jedna jedyna taka organizacja: rezydentura KGB o nazwie „Towarzystwo Przyjaźni Węgiersko-Sowieckiej“, której prezesem był groźny bandyta, niejaki Antal Apró, który razem z innym sowieckim kolaborantem-bandytą i agentem KGB Jánosem Csermanekiem (bandycki pseudomim „János Kádár“), nie tylko przy pomocy sowieckich czołgów rozwalił rewolucję 1956 roku, cynicznie mordując kilka tysięcy jej uczestników, ale wziął także udział w ograbieniu kraju, bezczelnie wprowadzając się do pałacu żydowskiego przemysłowca Manfreda Weissa w Budzie na wzgórzu Rózsadomb. Jego Wysokość Wielki Książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewicz z Bołozów Anijskich nie przejmując się ostrzeżeniami, groźbami i zakazami bolszewickich przestępców, w 1970 roku zabrał się na Węgrzech do organizowania Towarzystwa Przyjaźni Węgiersko-Polskiej, zbierając deklaracje członków-założycieli od ponad 1500 osób — śmietanki węgierskiej kultury i nauki, osób przeważnie opozycyjnych lub półopozycyjnych. Znanych pisarzy, poetów, artystów-plastyków, muzyków, filmowców, uczonych... Jego Wysokość Wielki Książę Roland I Bagratuni Antonian-Antoniewicz z Bołozów Anijskich do grona członków-założycieli w bardzo chytry sposób wciągnął także kilkunastu wysoko postawionych osobistości reżymu, a akt erekcyjny Towarzystwa zredagował według ówczesnego żargonu partyjnego, spodziewając się od tego szybkiego zalegalizowania Towarzystwa. Tymczasem przestępcza bezpieka i kierownictwo bandyckiej partii przejściowo były bezradne: według pokaźnej sterty dokumentów, otrzymanych od Urzędu Historycznego (Történeti Hivatal) z archiwum bezpieki, jej szefowie (aż na szczeblu wiceministra i sekretarza KC) tygodniami bezradnie korespondowali z szefami bandyckiej partii: co czynić?! Chciano nawet deportować Jego Wysokość. Gdziekolwiek. Najpierw do Polski, ale tam przestraszono się żądania węgierskiej komuny: w Polsce zakładanie jakichkolwiek organizacji nie było już zabronione, a ukaranie kogoś li tylko za wiwatowanie na cześć i krzewienie przyjaźni polsko-węgierskiej, może nawet wywołać zamieszki! Natomiast Czechosłowacja, czy Związek Sowiecki odmówiły przyjęcia deportowanego nie tylko dlatego, bo bano się Jego Wysokości, ale miano już dość coraz większych kłopotów z własną opozycją. Wprawdzie bezpieka rozwaliła Towarzystwo Przyjaźni Węgiersko-Polskiej, ale z deportowania Jego Wysokości musiała zrezygnować. Skonfiskowała jedynie część dokumentów, a Jego Wysokość jak zwykle pobito i porządnie nastraszono... — Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewicz de Pouos Anieci nagyherceg hosszú–hosszú évekig nem csak nagy és igen lelkes propagátora és terjesztője volt a lengyel kultúrának Magyarországon és a magyar kultúrának Lengyelországban, de a magyar-lengyel barátságnak is. Nem meglepő: Őfelségét ebben a szellemben nevelték a szülei — Lengyelországban az első, a poznańi Lengyel-Magyar Baráti Társaság alapítói. A Társaság közvetlenül a dicső magyar 1956-os Forradalom kirobbanása és Władysław Gomułkának a hatalomra kerülése után alakult meg, aki egy sor politikai reformot vezetett be és lehetővé tette az alulról építkező társadalmi szervezetek létrejöttét. A poznańi Lengyel-Magyar Baráti Társaság a hős magyar forradalmároknak nyújtott odaadó segítség talaján jött létre: Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewicz de Pouos Anieci nagyherceg a szüleivel és ismerőseikkel valamint barátaikkal együtt, a vérüket adták a magyar forradalmároknak, megszervezték a véradást, az utcai gyógyszer-, pénz-, ruha- és élelemgyűjtést, mely adományok nagyon gyorsan eljutotatk Magyarországra, hála a lelkes futároknak és bevett futárútvonalaknak, amelyek a második világháború idején összekötötték az sztálinista- és hitlerista-ellenes lengyel ellenállási mozgalom lengyelországi és magyarországi központjait. Bár Magyarországon formálisan létezett egyesületi törvény, az állambiztonsági bűnszervezet és az éhenkórászok „MSZMP“-féle banditapártja nem tette lehetővé semmiféle szervezet alulról történő alapítását, annál inkább nem a lengyel-magyar viszonylatban. A lengyel forradlmi szellemiség félelmet ébresztett a szovjet bolsevista fasizmus magyar kollaboránsaiban. Egyébként csak egyetlen ilyen szervezet létezhetett: a KGB „Magyar-Szovjet Baráti Társaság“ nevű rezidentúrája, amelynek a vezetője egy veszélyes bandita volt, egy bizonyos Apró Antal, aki egy másik szovjet kollaboráns banditával és KGB-ügynökkel, Csermanek Jánossal (bűnözői álneve „Kádár János“), nem csak szovjet tankok segítségével szétverte az 1956-os forradalmat, többezer résztvevőjét pedig cinikusan leggyilkoltatta, de részt vett az ország kifosztásában is és pofátlanul beköltözött Weiss Manfréd zsidó nagyiparos budai, rózdadombi palotájába. Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewicz de Pouos Anieci nagyherceg nem törődve a bolsevista bűnözők figyelmeztetéseivel, fenyegetéseivel és tilalmával, 1970-ben Magyarországon hozzáfogott a Magyar-Lengyel Baráti Társaság szervezéséhez és mintegy 1500 személy, a magyar kulturális és tudományos élet színe javának, többnyire ellenzéki, vagy félig elenzéki személyeknek az alapító tagsági belépési nyilatkozatát szedte össze. Ismert íróktól, költőktől, képzőművészektől, zenészektől, filmesektől, tudósoktól... Őfelsége I Roland Bagratuni Antonian-Antoniewicz de Pouos Anieci nagyherceg nagyon ravasz módon az alapító tagok sorába bevonta a rezsim néhány magas beosztású személyiségét is, az Alapító Okiratot pedig az akkori pártzsargon szerint szerkesztette meg, azt remélvén, hogy ettől gyorsan eljut a Társaság legalizálásáig. Eközben az állambiztonásgi bűnszövetkezet és a bandita párt vezetői átmenetileg tehetetlenek voltak: a Történeti Hivataltól, az állambiztonsági bűnfészek archivumából kapott jókora halom irat tanúsága szerint, az állambiztonsági bűnbanda és a bandita párt vezetői (méghozzá miniszterhelyettesi és KB-titkári szinten!) hetekig tehetetlenül leveleztek egymással: mit tegyenek?! Még deportálni is akarták Őfelségét. Bárhová. Először Lengyelországba, de ott megijedtek a Csermanek-féle magyar csőcselékkormány követelésétől: Lengyelországban bármiféle szervezet létrehozása nem volt tiltva, bárkit pedig megbüntetni csak azért, mert a lengyel-magyar barátságot éltette, szervezte, még zavargásokat is kirobbanthatott volna! Azonban Csehszlovákia, vagy a Szovjetunió nem csak azért tagadták meg a deportált befogadását, mert féltek Őfelségétől, hanem mert már volt elég gondjuk a saját mind nagyobb ellenzékükkel. — Его Величество великий князь Рольанд Первый Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Анийских через мнoгие-мнoгие года был очень горячим пропагатором и популяризатором нет только польской культуры в Венгрии и венгерской в Польше, но тоже и венгерско-польской дружбы. Ничто странного: Его Величество в этом духе воспитывали родителя — оснвателя первого в Польше познаньского Общества Польско-Венгерской Дужбы. Это Общество сформировалось прямо после взметнутя в Венгрии достойной Революции 1956 года и дойти в Польше до власти Владыслава Гомулки, который ввёл много политических реформ и увозможнился низовое построение общественных организацией. Познаньское Общество Польско-Венгерской Дужбы основывалось на базе жертвенной помощи геройическим венгерским революционистам: Его Величество великий князь Рольанд Первый Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Анийских в месте из своими родителями и еих друзями и знакомыми, давали свою кров венгерским революционистам и организовались донорство и уличное собирние медикаментов, денег, одежды и продовольствия, которые дары очень скоро добрались в Венгрию, хвала горячим куръерам и проверённым куръерским путям, которые во время второй мировой войны соединилы польские и венгерские центра польского противосталиновского и противогитлеровского движения сопротивления. Хотя в Венгрии формально существовал закон об общественных организациях, террор преступной госбезопастности и бандицкой партии дармоедов «ВСРП» не предугадывал низовое строение никаких организацей, а тем более в польско-венгерском направлению. Польский революционный дух пробуждал опасение в рядах венгерских коллаборационистов советского большевикского фашызма. Впрочем существовать могла только одинакая така организация: резидентура советского КГБ о названии «Общество Венгерско-Советской Дружбы», которой председателём был очень опсный бандит, некий Анталь Апро, которой вместе из другом советском коллаборационистом-бандитом и агентом КГБ Яношом Черманком (преступное звание «Янош Кадар»), нет только при помощи советских танков распастился Революию 1956 года, циническо убияют многотысячей её участников, но участвовал тоже в ограбению государства, нахально вселитъся в дворец крупного еврейского промышленника Манфрэда Вайса в Буде в районе Рожадомб. Его Величество великий князь Рольанд Первый Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Анийских несмотря на предострежения угрозы и запрещения большевикских преступников, в 1970 годе в Венгрии начал организование Общества Венгерско-Польской Дружбы, собираются деклярацие членов-основателей, более чем 1500 лиц — самой сливки венгерских писателей, поэтов, художников, деятелей фильма и науки, в большенстве оппозиционных и полоппозиционных лиц. Его Величество великий князь Рольанд Первый Багратуни Антонян-Антониэвич из Погосов Анийских до состава членов-основателей очень хытро втянул тоже несколько очень высокой ранги лиц режыма, а Акт Основательский зредагировал возле тогдайшего партийного жаргона, ожыдаются через это ускорение легализирования Общества. Тем времением преступная госбезопастность и руководство бандитской парти временно былы безпомощные: возле значительной груды документов, которые Его Величество получил из Исторического Управления (Történeti Hivatal) из архива преступной госбезопастности, её руководителя (на уровни замминистра и секретаря центркома партии) неделями безпомощно переписывались из собой „что делать“?! Тоже и хотели депортировать Его Величество. Где-то-нибуть. Первом в Польшу, но там испугались требования венгерских преступников из госкомпарти: в Польше постройка каких-то-нибуть организацией небыло запрещённо, а наказание кого-то-нибуть только зa строение венгерско-польской дружбы, могло тоже и поджечить безпорядки! Но Чехословакияи СССР одказались принять депортированного нет только потому, что боялись Его Величества, имели уже чем более пробемов из своими оппозиционистами. Хотя госбезопастность распасила Общество Венгерско-Польской Дружбы, из депортированния Его Величества нужна была отказаться. Только конфисковалась часть документов Общества, а Его Величество как всегда побито и очень запугано...








































































— Возмутительная, безвкусная, мелочная, циничная месть примитивных гангстеров из бывшей большевистской Госбезопасности бывшей советской колонии-тюрмы, именовавшейся «Венгерская Народная Республика» (очень жаль, что до сих пор еще много этих поганых крыс сидят в различных госуправлениях!) — преступных чиновничков из бывшего, уже ликвидированного венгерского ведомства внутренных дел: циничное, бессовестное фальсифицирование личных данных Его Высочествa Великого Князя Роландa Первого Багратуни Анийского – наследникa Великоармянского императорского престола, короля королей и князя князей, государя-регентa Королевства Западной Армении, Короля Карса, Великого Князя Багратуника и Князя Анийского. И, в результате – полное вычёркивание Его Высочествa из ряда живых. Да будет известно, что Его Высочество Великий Князь Роланд Первый Багратуни Анийский родился 16 февраля 1946 года в г.Будапеште венгерским гражданином: по той простой причине, что в 1941—1947 годах Венгрия официально не поддерживала дипломатических отношений с Польшей. Тогда Польша де-юре (de iure) для венгерских госучреждений практически не существовала. Таким образом, в то время в Венгрии не признавалось и польское гражданство. А если в Венгрии не признавали польское гражданcтво, то и категория польского гражданина была неизвестна!!! Так что именовать «польским гражданином» того, кто родился в Венгрии в период 1941-1947 годов – полный абсурд и ложь! Под нажимом Третьего Рейха, Венгерское королевство ещё в 1941 году разорвало дипломатические отношения с Польшей, которая к тому времени была оккупирована Германией и Советским Союзом. Восстановление этих отношений (в рамках договора союзных держав-победителей, с точки зрения государств Оси и иx союзников) не могло произойти раньше заключения Парижскогo Мирного Договора (10 февраля 1947 года). То есть ровно через год после рождения Его Высочествa Великого Князя! Оригинальнoe свидетельство о рождении Его Высочествa Великого Князя Роланда точно отражает этот факт: в графе «замечания» („megjegyzések“) нет никакой записи о каком-то якобым чужом гражданстве! Польское гражданство Его Высочествo Великий Князь Роланд Первый Багратуни Aнтонян-Антоневич Анийский получил только после приезда вместе из родителями в Польшу осенью 1947 года. По той прямой причине, что отец Его Высочествa Великого Князя был также и польским гражданином как один из руководителей польского антисталиновского и антигитлеровского сопротивления. (А как один из руководителей антисталинского и антигитлеровского сопротивления в Венгрии, он получил венгерское гражданство ещё весной 1941 года!). Но не раньше. Очевидно, что Его Высочествo Великий Князь Роланд Первый Багратуни Aнтонян-Антоневич Анийский никогда не терял венгерского гражданства, потому что никакой суд не принимал подобного решения. Вместе с тем, очевидным фактом является то, что в период преступной коммунистической диктатуры антинародные органы коммунистической власти обращались к Его Высочествy Великомy Князю только как к „гражданину Польшы“: по той прямой причине, что во время задержания Его Высочествa на венгерско-чехословацкой госгранице сотрудниками госбезопастности и МВД он имел при себе только польский гражданский пасспорт. Однако этот факт не противоречит тому, что Его Высочествo сначала является гражднином Венгрии! О проблеме своего гражданства и возвращения своей древней родовой фамилйи Его Высочествo по очевидным причинам не мог публично высказываться, и тем более – обнародовать дополнительные данные и опровержение искажений. Сделатиь это удалось только после падения преступного коммунистического режима. Основой для этого послужил документ, выданный Министерством внутренних дел Республики Армения летом 1920 года, когда прадед Его Высочествa поехал в гости к генералу Андранику Озаняну. Управление записей актов гражданского состояния XII района г.Будапешта на основе этого бесценного документа (переданного перед свидетелями, которые этот факт письменно потвердили) скорректировало семейную фамилию Его Высочествa. То же самое сделало и компетентное приходское управление. Но документ, полученный из МВД РА, Управление записей актов гражданского состояния XII района г.Будапешта отобрало у Его Высочествa, ссылась на то, что „для проверки документ надо переслать в МВД, откуда его скоро вернут обратно“. Однако этот бесценный документ по сей день не возвращен Его Высочеству. Вот как себя ведут государственные воры и обманщики! За его спиной, без его ведома, в Управлении записей актов гражданского состояния XII района г.Будапешта цинино и преступно вычеркивались все записи, касающиеся Его Высочествa. В результате там не только снова фигурирует временная фамилия „Антоневич“ (полученная предками Его Высочества от австрийского императора Иосифа II), но и появился исторический абсурд относительно „чужого гражданства“! Структуры, совершившие это преступление, имели возлможность письменно или устно уведомить Его Высочество об этой уловке – ведь у них был точный адрес Его Высочествa! Дальше – больше: Его Высочество именно в это время подал иск в суд против МВД. Интересы этого ведомства представлял не кто иной, как... начальник Главного юридического управления МВД, некий Дэак! Наверное, министp Габор Кунцэ из либерально-большевистского правительства Дьюлы Хорна не имел таких правомочий. В противном случае – для лучшего давления на „независимый“ суд, он бы наверняка лично представлял это преступное министерство. А все остальные “простые юристы из Главуправления”, по-видимому, отправились бы отдыхать! Тайное жульничество упомянутых госпреступников привело к тому, что много-много лет Его Высочество цинично укрепляли в убеждении, что он имеет важные документы и личные данные. На деле же эти сведения каким-то странным образом исчезли из банка данных о гражданах и жителеях Венгерской Республики Венгрия, и Его Высочество в результате превратился в несуществущее лицо! В циничное игнорирование этого преступления и распространение лживой информации включилась и администрация Главного юридического управления УВД Будапешта – мол, „всё в порядке, данные не изменены“. Уже много лет этот дело находится в Муниципальном суде Будапешта. Однако по сей день по этому вопросу не только не было ни одного судебного заседания, но суд даже не послал уведомлений ответчикам! Из права, демократии и неопровержимых фактов делают какой-то балаган. А Его Высочество не может получить и гражданский паспорт: потому что компетентное районное управление не может найти его данные в бaзе компьютерных данных бывшего МВД… Бред какой-то! Такое преступление не назовешь иначе, как насильственным ограничением личной свободы человека. Об этом открыто шутят преступные работники бывшей госбезопасности. Ущерб, нанесенный Его Высочеству, более чем очевиден. Это ясно видно из вышеупомянутых документов. Как иначе объяснить тот факт, что до сих пор ни одна госсутруктура Венгрии так и не удосужилась запросить личные документы Его Высочества? — Oburzająca, niesmaczna, małostkowa i cyniczna jest zemsta prymitywnych bandytów z byłej bolszewickiej służby bezpieczeństwa państwowego sowieckiej kolonii-więzienia o nazwie „Węgierskia Republika Ludowa“ (smutne, że do dzisiaj mnóstwo jeszcze tych szczurów po różnych urzędach państwowych…) — przestępczych urzędasów z byłego, w międzyczasie już zlikwidowanego węgierskiego resortu spraw wewnętrznych: cyniczne, bezczelne sfałszowanie danych personalnych Jego Wysokości następcy Wielkoormiańskiego cesarskiego tronu Króla Króli, Księcia Książąt, Regenta Królewstwa Armenii Zachodniej, Króla Karsu, Wielkiego Księcia Bagratuniku i Księcia Ani, Wielkiego Księcia Rolanda I Bagratuni Antonjan-Antoniewicza z Bołozów Anijskich i w rezultacie zupełne wykreślenie jego z grona osób żyjących. Jak wiadomo Jego Wysokość Wielki Książę urodził 16 lutego 1946 roku w Budapeszcie jako obywatel węgierski z tej prostej przyczyny, że w latach 1941—1947 Węgry oficjalnie nie utrzymywały z Polską stosunków dyplomatycznych, czyli Polska de iure dla urzędów węgierskich nie istniała. (A jeżeli nie istniała, nie istnieli również dla niej obywatele polscy!!! Tak więc nazwać kogoś na Węgrzech „urodzonym obywatelem polskim“, kto urodził się na Węgrzech w latach 1941—1947 [nawet wtedy, jeżeli jeden z rodziców był Polakiem, ale i wtedy, jeżeli oboje pochodzili z Polski!], jest niczym innym jak pospolitym oszustwem!) Pod naciskiem sojuszniczej III Rzeszy, stosunki dyplomatyczne z okupowaną przez Trzecią Rzeszę i Związek Sowiecki Polską, królewskie Węgry zerwały jeszcze w styczniu 1941 roku, a ich przywrócenie (według porozumienia zwycięskich państw alianckich [a między nimi Polski] w odniesieniu do Państw Osi i ich sojuszników) nie mogło nastąpić wcześniej, jak dopiero po podpisaniu (10 lutego 1947 r.) Układu Pokojowego w Paryżu. Czyli dokładnie w rok po urodzeniu Jego Wysokości Wielkiego Księcia! Oryginalna metryka urodzenia oraz metryka chrztu wystawiona bezpośrednio po urodzeniu Jego Wysokości Wielkiego Księcia Rolanda dokładnie odzwieciedla właśnie ten fakt: w rubryce „uwagi“ („megjegyzések“) nie figuruje żadna uwaga o jakimkolwiek jakobym obcym obywatelstwie! Polskie obywatelstwo Jego Wysokość Wielki Książę Roland I Bagratuni Antonjan-Antoniewicz z Bołozów Anijskich zdobył dopiero po przyjeździe do Polski z rodzicami jesienią 1947 r z tej prostej przyczyny, że ojciec Jego Wysokości Wielkiego Księcia był również obywatelem polskim (jako jeden z przywódców polskiego ruchu oporu na Węgrzech, obywatelstwo węgierskie otrzymał on od Węgrów jeszcze wiosną 1941 roku!). Ale nie wcześniej i nie później. I oczywiście Jego Wysokość Wielki Książę obywatelstwa węgierskiego nigdy nie stracił, bo takiej decyzji nigdy żaden sąd nie podjął. Natomiast faktem jest, że w okresie przestępczej komuny Jego Wysokość Wielkiego Księcia bandyckie organa komuny traktowały li tylko jako „obywatela polskiego“ z tej prostej przyczny, że w chwili pojmania na granicy węgiersko-czechosłowackiej przez bandytów z urzędu bezpieczeństwa państwowego MSW, Jego Wysokość przy sobie miał jedynie polski dowód osobisty. Ale fakt ten wcale nie przeczy temu, że Jego Wysokość jest jednak przede wszystkim obywatelem węgierskim! O problemie swojego obywatelstwa, czy powrotu do oryginalnego pradawnego nazwiska rodowego, z wiadomych przyczyn Jego Wysokość nawet przez przypadek nie mógł mówić, a tym bardziej nie mógł reklamować sprostowania błędów i uzupełnienia danych. Uczynił to dopiero po upadku przestępczej komuny na podstawie ormiańskiego dokumentu, wystawionego przez MSW Republiki Armenia latem 1920 roku, kiedy pradziad Jego Wysokości odwiedził generała Andranika Oznajana. Urząd stanu cywilnego XII-tej dzielnicy Budapesztu, na podstawie tego bezcennego dokumentu (przekazanego zresztą przed świadkami, którzy to pisemnie potwierdzili!) skorygował nazwisko rodowe Jego Wysokości i to samo uczynił kompetentny urząd parafialny. Ale dokument uzyskany w MSW Republiki Armenia USC odebrał od Jego Wysokości powołując się na to, że „do wglądu prześle go do MSW“, skąd wkrótce otrzyma spowrotem.“ Oczywiście ten bezcenny dokument od bandyckich państwowych przestępców-złodzieji i oszustów do dzisiaj nie wrócił do Jego Wysokości. Natomiast za jego plecami, bez jego wiedzy, cynicznie i w przestępczy sposób wykreślili wszelkie wpisy dotyczące Jego Wysokości w USC, nie tylko wracając do tymczasowego nazwiska „Antoniewicz“ (otrzymanego przez przodków od austriackiego cesarza Józefa II), ale także wtrynili wcześniej tam nie istniejący absurd historyczny o „obcym obywatelstwie“! Urzędy, które dokonały tego przestępstwa, miały możliwość (i obowiązek!) pisemnego czy osobistego powiadomienia Jego Wysokości o tym kruczku z tej prostej przyczyny, że były w posiadaniu aktualnego adresu Jego Wysokości! Co więcej: Jego Wysokość właśnie w tym czasie w innej sprawie procesował z MSW, które reprezentował nie kto inny, jak ...dyrektor departamentu prawnego MSW, niejaki Deák! (Widocznie minister Gábor Kuncze z liberalno-bolszewickiego rządu Gyuli Horna nie miał takowych uprawnień, bo dla lepszego nacisku na „niezależny“ sąd, z pewnością sam byłby reprezentował w sądzie swój przestępczy resort, a pozostali „zwykli“ prawnicy z deparatmentu poszli na urlop!) — Dzięki utajnionym bandyckim machlojkom wspomnianych państwowych przestępców, przez długie-długie lata cynicznie utwierdzano Jego Wysokość w przekonaniu, że posiada ważne dokumenty i dane, które w dziwny sposób do dzisiaj zupełnie zniknęły z banku danych komputerowych obywatelów i mieszkańców Republiki Węgierskiej i Jego Wysokość przez to stał się osobą nieistniejącą! Cynicznym ignorowaniem państwowego przestępstwa, a więc nieskrępowanym udziałem w nim stała się oszukańcza informacja dyrektorki departamentu prawnego stołecznego Urzędu Wojewódzkiego o tym, że „wszystko w porządku, danych nie zmieniono“. Sprawa ta już od wielu-wielu lat leży na wokandzie sądu stołecznego w Budapeszcie, ale jak dotychczas nie tylko nie odbyła się w tej sprawie ani jedna rozprawa, ale sąd nawet nie przesłał powództwa Jego Wysokośсi podsądnym urzędom! Po prostu kpi z demokracji, z prawa i z niezbitych faktów! A Jego Wysokość nie potrafi sobie wyrobić nawet dowodu osobistego, czy paszportu, bo kompetentny samorząd dzielnicowy ...nie znajduje jego w bazie danych komputerowych byłego MSW! Jest to oddzielne przestępstwo, które nazywa się ograniczenie wolności osobistej! O tym, że bezczelne urzędniczyny z eksbezpieki w tej sprawie działały przestępczo na szkodę Jego Wysokości, najlepiej świadczy fakt (który dobitnie odzwierciedlają powyższe dokumenty), że jak długo było to możliwe, żaden z urzędów Węgier otwarcie nie kwestionował danych osobistych Jego Wysokości! — Felháborító, gusztustalan, kicsinyes és cinikus az a bosszú, amelyet a „Magyar Népköztársaság“ nevű néhai szovjet gyarmat és országbörtön egykori állambiztonsági szolgálatának primitív banditái (sajnálatos, hogy ezekből a patkányokból még ma is sok található a különböző állami hivatalokban), a néhai, időközben felszámolt belügyminisztérium munkatársai elkövettek: Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewich Pouos Anieci nagyherceg, Nagy Örményország királyok királya, hercegek hercege császári trónjának örököse, Nyugat-Örményország Királyság uralkodó kormányzója, Kars királya, Bagratuniq nagyhercege, Áni hercege személyi adatait cinikus, szemtelen módon meghamisították és ennek következtében Őfelségét törölték az élők sorából. Köztudottan a nagyherceg Őfelsége 1946 február 16-án Budapesten magyar állampolgárként születettannál az egyszerű oknál fogva, hogy 1941—1947 között Magyarország hivatalosan nem tartott fenn diplomáciai kapcsolatokat Lengyelországgal, tehát de iure Lengyelország a magyar hivatalnokok számára nem létezett. (Nem létező országnak pedig nincsenek állampolgárai!!!Ebből kifolyólag Magyarországon bárkit, aki 1941—1947 között Magyarországon született [még akkor is, ha csak az egyik szülő volt lengyel, de akkor is, ha mindkettő!] „született lengyel állampolgárnak“ nevezni, nem más, mint közönséges csalás!) A szövetséges III Birodalom nyomására, a királyi Magyarország a III Birodalom és a Szovjet Birodalom által megszállt Lengyelországgal ugyanis a diplomáciai kapcsolatokat még 1941 januárjában szakította meg, a visszaállításukra pedig (a győztes szövetséges államok [köztük Lengyelország] megállapodása nyomán, a tengelyhatalmak és szövetségeseik vonatkozásában) nem történhetett meg korábban, mint a Párizsi Békeszerződés (1947 február 10.) aláírása után. Azaz: pontosan egy évvel a nagyherceg Őfelsége születése után! Az eredeti, Őfelsége Roland nagyherceg születése után kiállított születési anyakönyvi kivonat és keresztlevél pontosan ezt a tényt tükrözik vissza: a „megjegyzések“ rovatban semmiféle észrevétel nem szerepel bármiféle állítólagos idegen állampolgárságra vonatkozólag! Őfelsége I Roland Bagratuni-Antonian-Antoniewich Pouos Anieci nagyherceg a lengyel állampolgárságot csak a szüleivel egytt 1947 őszén Lengyelországba történt érkezése után szerezte meg annál az egyszerű oknál fogva, hogy az édesapja lengyel állampolgár is volt (a magyarországi lengyel ellenállási mozgalom egyik vezetőjeként, a magyar állampolgárságot a magyaroktól még 1941 tavaszán kapta meg !). De nem korábban és nem később. És természetesen a nagyherceg Őfelsége a magyar állampolgárságát soha nem veszítette el, mert ilyen ítéletet egyetlen bíróság sem hozott, hozhatott. Ellenben tény az is, hogy a bűnelkövető pártállam idején a nagyherceg Őfelségét a bűnbanda szervek csak „lengyel állampolgárnak“ tekintették annál az egyszerű oknál fogva, hogy a BM állambiztonsági bűnözők által a magyar-csehszlovák államhatáron történő elfogása pillanatában, Őfelségénél csak lengyel személyazonossági igazolvány volt. Azonban ez a tény egyáltalán nem cáfolja meg azt, hogy Őfelsége elsősorban mégis csak magyar állampolgár! Az állampolgársági gondjairól, vagy az eredeti ősi családnevéhez történő visszatéréséről, érthető okokból Őfelsége még véletlenül sem beszélhetett, annál inkább nem reklamálhatta a hibák korrigálását és az adatok kiegészítését. Ezt csak a pártállami bűnszövetkezet bukása után tette meg annak az örmény okiratnak alapján, amelyet az Örmény Köztársaság belügyminisztériuma még 1920 nyarán állította ki, amikor Őfelsége dédapja meglátogatta Andranik Ozanyan tábornokot. A Budapest XII. kerületi Anyakönyvi Hivatal, éppen e felbecsülhetetlen értékű okirat alapján (melyet Őfelsége tanúk jelenlétében adta át, amit írásban meg is erősítettek) korrigálta Őfelsége családnevét és ugyanezt tette az illetékes plébániahivatal is. De az Örmény Köztársaság belügyminisztériumától kapott okiratot az anyakönyvi hivatal Őfelségétől elvette arra hivatkozva, hogy „betekintésre megküldi a belügynek“ és rövidesen azt onnan fogja visszakapni. Természetesen a felbecsülhetetlen történelmi értékű okiratot Őfelsége a bandita állami bűnözőktől, tolvajoktól és csalóktól a mai napig nem kapta vissza. Ellenben cinikus és bűncselekményt megvalósító módon, Őfelsége háta mögött, a tudta nélkül, mindenféle, Őfelségét érintő bejegyzést az anyakönyvi hivatalnál töröltették, és nemcsak visszatértek az ideiglenes „Antoniewicz“ névhez (amelyet Őfelsége elődei II József osztrák császártól kapták), de még oda is biggyesztették a korábban ott sosemvolt történelmi abszurdumot az „idegen“ állampolgárságról! A hivatalok, amelyek erre a bűncselekményre vetemedtek, rendelkeztek azzal a lehetőséggel (és kötelességgel!) akár írásban, akár személyesen értesíteni Őfelségét erről a cselről annál az egyszerű oknál fogva, hogy rendelkeztek Őfelsége pontos lakcímével! Mi több: Őfelsége éppen ebben az időben pereskedett a BM-el, amelyet nem akárki képviselte, mint személyesen a ...jogi főosztály vezetője, egy bizonyos Deák! (Feltehetően a liberálbolsevik Horn Gyula-féle kormány belügyminisztere, Kuncze Gábor efféle jogosítványokkal nem rendelkezett, mert a „független“ bíróságra gyakorolandó nyomás érdekében, ő ment volna el a tárgyalásokra, a jogi főosztály többi, „egyszerű“ jogászai viszont valószínűleg mind szabadságon voltak!) Az említett állami bűnözők titkosított szélhámosságai miatt, hosszú éveken át Őfelségét abban a meggyőződésben ringatták, hogy érvényes személyi okmányokkal és adatokkal rendelkezik, amelyek mára egyszerre csak fura módon teljesen eltüntek a Magyar Köztársaság állampolgárainak és lakóinak számítógépes adatbankjából és ezzel Őfelsége nem létező személlyé vált! Az állami bűncselekmény cinikus semmibevevése, tehát gátlástalan társtettességgévé vált a Fővárosi Közigazgatási Hivatal jogi főosztályvezetőjének csaló tájékoztatása arról, hogy „minden rendben van, Őfelsége személyi adatait nem módosították“. Az ügy már sok-sok éve a Fővárosi Bíróságnál fekszik, de mindeddig ebben az ügyben nemcsak nem került sor egyetlen egy tárgyalásra sem, de a bíróság még a keresetlevélnek az alperes hivatalokhoz történő kikézbesítéséről sem gondoskodott! Egyszerűen gúny űz a demokráciából, a jogból, a megdönthetetlen tényekből! Őfelsége viszont még személyazonossági igazolványt, vagy útlevelet sem tud magának készíttetni, mert az illetékes kerületi önkormányzat ...nem találja Őfelsége adatait az egykori BM számítógépes adatbankjában! Ez egy külön bűncselekmény, amelyet személyi szabadság korlátozásának nevezik! Arról hogy a pofátlan egykori ávéhás bűnöző hivatalnokocskák ebben az ügyben Őfelsége kárára bűncselekményt megvalósító tevékenységet folytatnak, a legjobban az a tény bizonyítja (melyet a legmarkánsabban a fenti okmányok tükrözik vissza), ameddig ez csak lehetséges volt, Magyarország egyetlen hivatala sem vonta kétségbe Őfelsége személyi adatait! —




— Сегодняйшый министр (тогда зaм.министра) Республики Армения генерал Гайк Арутюнян дважды однозначно признает Его Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского наследником императорскго престола Великой Армении и гражданином Республики Армения, Польшы и Венгрии! (По таким вопросам КГБ бывшего СССР никогда не ошибилось!) — Obecny Minister Spraw Wewnętrznych Republiki Armenia (wówczas wiceminister), gen.Hajk Harutjunian dwukrotnie jednoznacznie uznaje Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej oraz za obywatela Republiki Armenia, Węgier i Polski! (W takich sprawach KGB Związku Sowieckiego nigdy nie myliło się!) — Az Örmény Köztárasság Belügyminisztériumának mai minisztere (akkor miniszterhelyettes), Hájk Hárutjunján tábornok kétszer egyértelműen ismeri el Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének, az Örmény Köztársaság, Lengyelorszűág és Magyarország állampolgárának! (Ilyen ügyekben az egykori szovjet KGB soha sem tévedett!) —



— Сосредоточивающая древних армянских князей Палата Древнеармянских Князей нет только признает Его Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского наследником императорскго престола Великой Армении и гражданином Республики Армения, Польшы и Венгрии, но тоже и признает Его Высочеству вассальную зависимость! — Skupiająca całą starożytną ormiańską arystokrację Izba Starożytnych Książąt Ormiańskich nie tylko jednoznacznie uznaje Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej oraz za obywatela Republiki Armenia, Węgier i Polski, ale także składa hołd Jego wysokości! — Az ókori örmény arisztokráciát tömörítő Óörmény Hercegi Kamara nemcsak egyértelműen elismeri Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének, az Örmény Köztársaság, Lengyelorszűág és Magyarország állampolgárának, de be is hódolt Őfelségének! —





— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении архепископ-метрополит Трансыльвании и Апостольский Губернатор Армянской Католической Церкви Дёрдь Якубини! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej arcybiskup-metropolita Siedmiogrodu i Apostolski Gubernator Ormiańskiego Kościoła Katolickiego György Jakubinyi! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének egyértelműen elismeri Jakubinyi György erdélyi érsek és egyben örmény apostoli kormányzó is —


— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении тоже и руководитель армянского кафедрального приходства в трансильванском армянском городе Самошуйвар (Гэрля) священник др.Еноэ Шашка! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje także za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej także proboszcz ormiańskiej katedry w siedmiogrodzkim ormiańskim mieście Szamosújvár (Gherla) ks.dziekan dr.Jenő Sáska! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének ismeri el dr.Sáska Jenő esperes, az erdélyi örmény város Szamosújvár (Gherla) örmény székesegyházának a plébánosa is! —


— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении епископ Нагорного Карабаха Армянской Апостольский Церкви Паркев Мартиросян! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej biskup Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego na Nagornym Karabahu, Parkew Martirosjan! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének egyértelműen elismeri Parkew Martirosjan, az Örmény Apostoli Egyháy karabahi püspöke is —






— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении крупный польский учёный — историк и генеалог древнего и средневекового Ближнего Востока, специалист истории Армениии Курдыстана, исключительный знаток аристократических семей Aрмении и Курдистана, курдского происхождения профессор Университета в г.Лудь — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej znany polski uczony — historyk oraz genealog starożytnego i średniowiecznego Bliskiego Wschodu, specjalista historii Armenii i Kurdystanu, wybitny znawca kurdyjskich i ormiańskich rodów arystokratycznych — kurdyjski profesor z Uniwersytetu Łódzkiego, Prof.dr.Hassan Ali Jamsheer! — Проф.Др.Хассан Али Джамшер! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének egyértelműen elismeri az ókori és középkori Közel-Kelet történésze és genealógusa, Örményország és Kurdisztán történelmének szakértője, az örmény és kurd arisztokrata családok kiváló szakértője, a Łódźi Tudományegyetem kurd származásu professzora, Prof.Dr.Hassan Ali Yamsheer is! —








— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении крупный венгерский генеалог, специалист и исключительный знаток аристократических семей Aрмении и Венгрии, автор многих специалистических книг и статей об генеалогии армянских и венгерских аристократических семей, барон Янош Ёжеф Гудэнус! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej znany węgierski uczony — wybitny genealog węgierskich i ormiańskich rodów arystokratycznych — autor bardzo wielu książek i artykułów specjalistycznych z dziedziny genealogii, baron János József Gudenus! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének egyértelműen elismeri az örmény és magyar arisztokrata családok kiváló ismerőse és szakértője, Magyarország és Örményország arisztokrata családjait ismertető számos kiváló könyv és tanulmány szerzője, báró Gudenus János József is! —



— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении крупный польский генеалог, автор многих специалистических книг и статей об генеалогии, Проф. Др. Рафал Принкэ из г.Познань! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej znany polski uczony — wybitny poznański genealog, autor bardzo wielu książek i artykułów specjalistycznych z dziedziny genealogii, prof.dr.Rafał Prinke! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének egyértelműen elismeri a kiváló lengyel tudós, genealógus, több genealógiai szakkönyv és tanulmány szerzője, a poznańi dr.Rafał Prinke professzor is! —


— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении тоже и Армянское Культурное Общество в польском городе Кракув! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej także Ormiańskie Towarzystwo Kulturalne w polskim mieście Krakowie! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének ismeri el a lengyelországi Krakkó város Örmény Kulturális Társasága is! —













— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает тоже очень умным развернутно образованным крупным армянско-венгерско-польским гуманистом Председатель Центрального Самоуправления Венгерских Армян — старшый Гэргэй Аяан! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje także za bardzo mądrego i wszechstronnie wykszatłconego wybitnego ormiańsko-polsko-węgierskiego humanistę Prezes Ogólnokrajowego Samorządu Ormian na Węgrzech — Gergely Aján starszy! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget igen okos és sokoldalúan művelt kiváló örmény-magyar-lengyel humanistának is ellismeri a magyarországi Országos Örmény Önkormányzat vezetője, id.Aján Gergely is! —




— Eго Высочество Великого Князя Рольанда Йузэфа (Овсепа) фон Багратуни Антонян-Антониэвича Анийского признает наследником императорскго престола Великой Армении тоже и президент независимой Чеченской Республики Нохчийчоь, генерал Джохар Дудаев! — Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda Józefa von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicza Anijskiego uznaje za następcę tronu cesarskiego Armenii Wielkiej także prezydent niepodległej Republiki Czeczeńskiej Nochczijczŏ generał Dżohar Dudajew! — Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget Nagy-Örményország birodalmi trónjának örökösének ismeri el a független Nohcsijcsŏ Csecsen Köztársaság Köztársasági Elnöke, Dzsohár Dudajev tábornok is! —


— Армянская журналистка из Тбилиси Офэля Григорян из Eго Высочеством Великом Князем Рольандом Йузэфом (Овсепом) фон Багратуни Антонян-Антониэвичом Анийском в Ереване, нет далеко от «Каскады», где на остановке тролейбуса, преступники из КГБ перед очень многими свидетелями, сделали неудачное покушение против Eго Высочеству Великому Князю: стреляли на Eго Высочество из машыны, которая в этот момент вехала в рытвину и пуля пошла в бок о 1,2 метра и убила стоячего рядом, ни в чём не повиненого человека! (Ранше КГБ приказало венгерской правительтственной партии МДФ, чтобы не пускала Eго Высочество в Армению, но это неполучилось — Хотя по заказе КГБ венгерские преступники из госбезопасности на аэродроме Будапешт-Фэрихэдь [перед свидетелями!] не пускали Eго Высочество Великого Князя в самолёт, Eго Высочество хытро поехал нет прямо через Захонь-Чоп, а вокруг, через Комаром-Комарно-Кракув-Мэдику-Львов, Белорусь и Прибалтык... Обманутые преступники из госбезопасности в это время напрасно ждли на Eго Высочество Великого Князя в Чоп!) — Ormiańska dziennikarka z Tbilisi Ofelia Grigorjan z Jego Wysokością Wielkim Księciem Rolandem Józefem von Bagratuni-Antonjan-Antoniewiczem Anijskim w Erywaniu, niedaleko od „Kaskady“, gdzie przestępcy z KGB na przystanku trolejbusowym, przed bardzo wieloma świadkami dokonali nieudanego zamachu przeciwko Jego Wysokości Wielkiemu Księciu Rolandowi: strzelali do niego z samochodu, który w tym momencie wjechał w dziurę i kula posza przez to o 1,2 metrów w bok i zabiła stojącego opodal bogu ducha winnego człowieka! (Wcześniej KGB nakazało węgierskiej partii rządowej MDF, ażeby nie puściła Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda do Armenii, ale to nie udało się — Chociaż na lotnisku Budapeszt-Ferihegy, na podstawie zamówienia KGB, przestępcy z bezpieki [przed świadkami!] nie wpuścili Jego Wysokość Wielkiego Księcia Rolanda do samolotu, Jego Wysokość chytro pojechał nie prosto przez Záhony-Czop, a wokoło przez Komárom-Komárno-Kraków-Medykę-Lwów i Przybałtyk... Oszukani przestępcy z bezpieki w tym czasie nadaremnie oczekiwali na Jego Wysokość Wielkiego Księcia w Czop!) — Ofelja Grigorjan örmény újságírónő Tbilisziből Őfelsége Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceggel Jerevánban, nem messze a „Kaszkada“-tól, ahol a KGB bűnözői a trolimegállóban, nagyon-nagyon sok tanú jelenlétében, sikertelen merényletet követtek el Őfelsége Roland nagyherceg ellen: egy gépkocsiból lőttek rá, amely ugyanebben a pillanatban belement egy kátyúba és a golyó emiatt 1,2 méterrel odébb ment és egy teljesen vétlen embert lőtt le! (Korábban a KGB utasította az MDF magyar kormánypártot, hogy Őfelségét Roland-József von Bagratuni-Antonjan-Antoniewicz Anieci nagyherceget ki ne engedjék Örményországba! Ez azonban nem sikerült. — Bár a KGB megrendelése alapján, az állambiztonsági bűnözők [tanúk előtt!] Őfelségét nem engedték fel a repülőgépre, Őfelsége ravasz módon nem egyenesen Záhony-Csapba utazott, ahol már várták az állambiztonsági bűnözők, hanem körbe, Komárom-Komárnó-Krakkó-Medyka-Lemberg érintésével a Baltikumon át…!) —